De liquidatiewaarde onder de loep

De liquidatiewaarde speelt een cruciale rol bij de homologatie van akkoorden. In de praktijk lijkt de bepaling ervan eenvoudig. Dit heeft geresulteerd in weinig discussie in de rechtspraak over de liquidatiewaarde tot nu toe. In de Evaluatie WHOA wordt gesignaleerd dat de liquidatiewaarde in de praktijk vaak weinig wordt onderbouwd (zie WODC-rapport Evaluatie Wet homologatie onderhands akkoord, p. 61): “Een onderbelicht aspect in de WHOA-praktijk betreft de ‘liquidatiewaarde’. Deze wordt vaak als een ‘tick-the-box’ beschouwd door partijen en de rechter en lijkt niet vaak te worden onderbouwd. In complexe WHOA-situaties – met bijvoorbeeld hele specifieke activa – kan dit ook controverse opleveren. Ook hier zou meer aandacht voor moeten bestaan in de praktijk, aldus enkele deelnemers. Bijvoorbeeld door ook hier nadere richtlijnen voor te ontwikkelen.”

Een te lage liquidatiewaarde schaadt echter de minimale bescherming van schuldeisers. De ondergrens van elk akkoord en de rechtvaardiging voor de inbreuk op hun rechten ligt immers in de verwachting dat zij bij een faillissement niet meer zullen ontvangen. Het is daarom belangrijk de liquidatiewaarde goed vast te stellen. Tegelijk geldt dat een diepgravend onderzoek daarnaar kostbaar is. Dit artikel beoogt daarom de liquidatiewaarde nader te belichten. Ik zal de waarde hoofdzakelijk vanuit juridisch perspectief benaderen en probeer het kostenaspect in perspectief te plaatsen.